Page 42 - Forsvarets forum 5-2016

MINNE: Utanfor sjukehuset i Gorazde viser bosniske sjukepleiarar fram fotoalbuma sine for dei norske veteranane, frå høgre, Kåre Brændeland, Unni Vind-
heim, bosniske Amra Muftic, Sigrun Aas og bosniske Azemina Bascelija.

– Åhhh....der er du jo! Åhhhh...! Midt i krigshandlingane hamna norsk sjukehuset i Tuzla og i flyktningleirane i nærlei-
Armar vert strekte ut, klemmar sanitetspersonell, først med den unge ken av den norske basen i Tuzla, fortell Sigrun.
vert gjevne, kyssar vert utveksla på fenriken Kåre Brændeland og sani-
kinna, og tårene byrjar å trille lett tetstroppen hans i spissen i april Haldne som gislar. Ein episode kjem ho aldri
nedover sminka, smilande andlet. 1994. Dei klarte å få ut nesten 300 til å gløyme. På veg ut av Gorazde i juni 1994
Gleda over å sjå kvarandre igjen pasientar i ei luftbru frå den lokale måtte dei to FN-kjøretøya ho og åtte norske
er enorm. fotballbanen. Seinare gjorde fleire FN-kollegaer sat i, gjere stopp ved dei serbiske
Staden er Gorazde i Bosnia Her- norske sanitetssoldatar teneste i sperringane i Rogatica. Dei vart nekta å køyre
cegovina i september i år. Byen var på byen. Alle fekk dei kjenne på redsla. vidare og fekk heller ikkje reise tilbake til
90-talet omringa i tre år, åtte av ti hus var Sigrun Aas (71) var 49 år da ho som Gorazde.
smadra til ruinar i det serbiske artilleribombarde- løytnant og anestesisjukepleiar drog til FN-te- – Vi blei haldne som gislar. Med proviant for
mentet. Sjukehuset var tilnærma totalt øydelagt. neste under krigen i Bosnia Hercegovinca. Ho berre éin dag blei det fort vanskeleg da vi etter
– Det er såååå godt å sjå deg igjen. Kom! Kom, minnest det godt. kvart forstod at det kunne ble langvarig, fortel
fleire kjende er her og ventar på deg! – Det var heilt forferdeleg. Død og forder- Aas. I vegkanten blei Aas, ei kvinne til og sju
Oversjukepleiar Halima Sijercic tar norske ving over alt. Men vi freista å hjelpe så godt vi menn passa på av væpna, serbiske vakter.
Sigrun Aas i handa og hastar til neste person. Så kunne, anten på sjukehuset i Gorazde, på felt- – Vi freista å kome oss ut med ein britisk
skjer neste møte og neste møte ... og neste møte. FN-kolonne. Men da tok dei serbiske vaktene
Igjen vert det klemma kjærleg. av sikringa på våpna og sikta på oss. Vi var sikre
Igjen trillar tårene. på at våre siste timar hadde kome, vi kvinner
Tok oppgjer med FN. Oberstløytnant
Kåre Emil Brændeland tok eit personleg opp- frykta at vi kunne bli valdtekne, fortel Aas med
Sanitetstropp. Tårene trilla nok enda meir i gjer med FN og krigshandlingane i Bosnia da ettertanke.
Gorazde under krigen. Her blei barn og vaksne han heldt tale ved minnesmerket over de 150 Under kummerlege forhold og etter fem
drepne og skadde i ei kringsetting som varte i barna som blei drepne i Gorazde. Brænde- dagar i fangenskap blei dei likevel sleppte fri og
over tre år. Snikskyttarar plukka ut tilfeldige land, som er tildelt Krigskorset med sverd for fekk kome tilbake til leiren i Tuzla via Sarajevo.
offer på bruene, i vindauga eller på gatene. Men- innsatsen nettopp i Gorazde, tok sjølvkritikk – Eg har aldri vore så letta, seier Sigrun.
neske som berre var ute etter eit brød, ei pakke på at barna ikkje fekk nok vern av FN under I september var ho og 14 andre FN-veteranar
røyk eller berre noko å drikke, blei vilkårleg krigen. tilbake på stader der dei gjorde teneste. Det blei
plaffa ned. – FN feila. De blei skotne i leikeparkar og når sterke inntrykk, og mange minne blei vekte frå
Også barna leid, 150 av dei blei drepne under de gikk til skolen, sa Brændeland til barna av krigsdagane mellom 1992 og
krigshandlingane i byen som ligg halvannan byen. 1995. » » »
time køyring frå Sarajevo.
42 OKTOBER 2016